GDPR και Τράπεζες

Το gdpr και οι τράπεζες. Τραπεζικό απόρρητο και κατάσχεση καταθέσεων

GDPR και Τράπεζες: H εργασία αυτή έγινε στα πλαίσια του προγράμματος gdpr – data protection officer του ΚΕΔΙΒΙΜ του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του Εργαστηρίου ΤΠΕ Ήρωνα και με την υποστήριξη της dreamweaver.gr από τις κ.κ. Δήμου Αγόρω και Μαλάμου Βασιλική

Πρόγραμμα: GDPR – Data Protection Officer

Θέμα Εργασίας: Άρση Τραπεζικού Απορρήτου και κατάσχεση καταθέσεων

Συντάκτες:

Δήμου Αγόρω

Μαλάμου Βασιλική

Επιβλέπων Καθηγητής:

Δαβαλάς Αθανάσιος

Μάϊος 2021

Περιεχόμενα

Εισαγωγή …………………………………………………………………..……………………………3

Πρόλογος ………………………………………………………………………………………………………3
Διάγραμμα……………………………………………………………………………………………………..3

Μέρος Πρώτο

Έννοια Τραπεζικού απορρήτου…………………………………………………………………………4

1.2 Γενικό και ειδικό Τραπεζικό απόρρητο ……………………………………………………………..4

Άρση Τραπεζικού απορρήτου και προστασία προσωπικών δεδομένων…………………5
Συμπεράσματα……………………………………………………………………………………………….5

Μέρος Δεύτερο

Τραπεζικό απόρρητο και προσωπικά δεδομένα: Σημεία Σύγκλισης και Απόκλισης… 6
- Σημεία Σύγκλισης …………………………………………………………………………………………..6
- Σημεία Απόκλισης…………………………………………………………………………………………..6
Συμπεράσματα……………………………………………………………………………………………….7

Μέρος Τρίτο

Κατάσχεση καταθέσεων και νομοθεσία……………………………………………………………..8
Κατάσχεση καταθέσεων και τραπεζικά δεδομένα……………………………………………….9

Επίλογος ……………………………………………………………………………………………………..…10

Πηγές…………………………………………………………….…………………………………………………………….11

Εισαγωγή

Πρόλογος

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, διαμόρφωσαν μια νέα πραγματικότητα στον χώρο των προσωπικών δεδομένων. Μέσα από τη συνειδητοποίηση της σημασίας των προσωπικών δεδομένων για το σεβασμό και την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου, τόσο ο ευρωπαίος νομοθέτης όσο και ο εθνικός έχουν λάβει μια σειρά μέτρων µε την ψήφιση των κατάλληλων οδηγιών και νόμων για την περιφρούρηση των ατομικών δεδομένων και ιδιαίτερα των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προσπαθειών έχει ψηφιστεί μια σειρά νομοθετικών κειμένων, και έχει συσταθεί η Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για τον έλεγχο της ορθής εφαρμογής τους. Μάλιστα, στα εν λόγω κείμενα περιγράφονται αρκετοί περιορισμοί για την δημοσιοποίηση των προσωπικών δεδομένων, οι οποίοι έχουν ως στόχο να υπερασπιστούν πολλά και αντιτιθέμενα μεταξύ τους συμφέροντα αλλά και να αντιμετωπίσουν νέες προκλήσεις.

Μέσα σε αυτό το πλέγμα των περιορισμών εντάσσεται και η υποχρέωση των πιστωτικών ιδρυμάτων για την τήρηση του τραπεζικού απορρήτου. Το ζήτημα αυτό αποτελεί νομικό θέμα µε σοβαρές προεκτάσεις, που συνδέονται όχι µόνο µε σημαντικά και κρίσιμα πρακτικά ζητήματα της συναλλακτικής καθημερινότητας, αλλά και µε ζητήματα σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και δη των προσωπικών δεδομένων των συναλλασσόμενων µε τις τράπεζες πολιτών.

Βέβαια η θεσμοθέτηση και η ρύθμιση της λειτουργίας του τραπεζικού απορρήτου δεν είχε ως αποκλειστικό σκοπό την προστασία των προσωπικών δεδομένων αλλά εξυπηρετεί και άλλα συμφέροντα.

Διάγραμμα

Η παρούσα μελέτη έχει στόχο να παρουσιάσει το θεσμό του τραπεζικού απορρήτου και συγκεκριμένα να τεθεί στο επίκεντρο το τραπεζικό απόρρητο σε συνάρτηση με τα προσωπικά δεδομένα.

Αντικείμενο θα αποτελέσει η έννοια, το πεδίο εφαρμογής και η κατηγοριοποίηση του τραπεζικού απορρήτου καθώς και το ζήτημα της άρσης αυτού.

Θα αναδειχθούν οι επιμέρους διαφορές και αποκλίσεις που παρουσιάζουν τραπεζικό απόρρητο και προσωπικά δεδομένα στην προσπάθειά τους για διαφύλαξη της εχεμύθειας και στο τέλος θα επισημανθούν ορισμένα επίκαιρα νομικά ζητήματα σχετικά µε την τήρηση τόσο του τραπεζικού απορρήτου όσο και την προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, και συγκεκριμένα η κατάσχεση τραπεζικών καταθέσεων.

Στόχος της έρευνας είναι η δημιουργία της κατάλληλης βάσης για γόνιμο προβληματισμό σχετικά µε τη σύγκρουση των ατομικών δικαιωμάτων.

Μέρος Ι

Έννοια Τραπεζικού Απορρήτου

Ο θεσμός του τραπεζικού απορρήτου συνιστά απόρροια του δικαιώματος προστασίας της προσωπικότητας φυσικών και νομικών οντοτήτων (άρθρο 5 παρ.1 του Συντάγματος, άρθρα 57 επ. Α.Κ. ) που υλοποιείται μέσω της αρχής απαγόρευσης στα πιστωτικά ιδρύματα της γνωστοποίησης σε τρίτους στοιχείων χρηματοπιστωτικής συναλλαγής. Το τραπεζικό απόρρητο στην Ελλάδα προστατεύεται από τις Διατάξεις του Ν.Δ 1059/1971, σύμφωνα με το οποίο ως τραπεζικό απόρρητο νοείται η υποχρέωση που έχει η τράπεζα απέναντι στον πελάτη της να σιωπά για τις προσωπικές και οικονομικές υποθέσεις του που γίνονται γνωστές σε αυτήν από την άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριότητάς της.

Ειδικότερα, αντικείμενο του τραπεζικού απορρήτου αποτελούν όλα εκείνα τα πραγματικά περιστατικά που πληροφορείται η τράπεζα από τη σχέση της με τον πελάτη κατά το προσυμβατικό, συμβατικό ακόμη και μετασυμβατικό στάδιο, μέχρι του οποίου εκτείνεται και η αντίστοιχη υποχρέωση της.

Μάλιστα, το τραπεζικό απόρρητο δεδομένου ότι αποτελεί α) στοιχείο της προσωπικότητας και β) προσωπικό δεδομένο, προστατεύεται από σχετικές διατάξεις του αστικού και ποινικού κώδικα αλλά και από το Σύνταγμα καθώς συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία τα οποία ο Νόμος απαιτεί προκειμένου μία πληροφορία να δύναται να αποτελέσει «δεδομένο προσωπικού χαρακτήρα» ήτοι, κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο υποκείμενο των δεδομένων και συγκεκριμένα το φυσικό πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα και του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί.

1.2. Γενικό και ειδικό τραπεζικό απόρρητο

Η λειτουργία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος διέπεται από δύο βασικές αρχές ήτοι, το γενικό και το ειδικό τραπεζικό απόρρητο. Η διάκριση αυτή βρίσκει το έρεισμά της στο αν καταλαμβάνει το σύνολο των τραπεζικών συναλλαγών ή αντίθετα εάν περιορίζεται στην προστασία των τραπεζικών καταθέσεων.

Έτσι, το γενικό τραπεζικό απόρρητο απορρέει από διατάξεις του κοινού και συνταγματικού δικαίου, εκτείνεται σε όλες τις τραπεζικές συναλλαγές και συνίσταται στην υποχρέωση της Τράπεζας έναντι του πελάτη της να τηρεί εχεμύθεια ως προς τις συναλλαγές του. Αναλυτικά, είναι ευρύτερο του ειδικού και περιλαμβάνει όλων των ειδών πληροφορίες των συναλλασσόμενων, τις καταθέσεις, τις κινήσεις των λογαριασμών, τις αναλήψεις, τις δανειακές υποχρεώσεις, τα επενδυτικά προϊόντα κ.α.

Εν αντιθέσει, το ειδικό τραπεζικό απόρρητο απορρέει από ειδική διάταξη Νόμου, αφορά την προστασία των καταθέσεων, ομολόγων, μετοχών ή οποιουδήποτε άλλου χρεογράφου, και θεσπίστηκε κυρίως για δύο λόγους: α) τη δημιουργία ενός κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των καταθετών και των Τραπεζών και β) για την προσέλκυση στα τραπεζικά ιδρύματα καταθέσεων που θα μπορούσαν να καλύψουν ανάγκες παραγωγικών κλάδων της οικονομίας. Μάλιστα, στο ειδικό τραπεζικό απόρρητο εμπίπτουν και οι καταθέσεις σε αλλοδαπές Τράπεζες που λειτουργούν στην Ελλάδα.

Άρση Τραπεζικού απορρήτου και προστασία προσωπικών δεδομένων

Η προστασία του Τραπεζικού απορρήτου δεν είναι απόλυτη καθώς ο νομοθέτης απέβλεψε στην έλλογη εξισορρόπηση των προσωπικών δεδομένων/προσωπικότητας και της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης. Γι’ αυτό το λόγο προβλέφθηκε η δυνατότητα άρσης του Τραπεζικού απορρήτου.

Επομένως, η άρση του τραπεζικού απορρήτου, γενικού και ειδικού, συμβαίνει μόνον στις περιπτώσεις που θεωρούνται αναγκαίες και ειδικότερα, αίρεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Έναντι των ελεγκτικών οργάνων και των νομισματικών αρχών της Τράπεζας της Ελλάδος, των δικαστικών αρχών, των προανακριτικών κοινοβουλευτικών επιτροπών, στις οποίες ανατίθεται κατά το νόμο ο σχετικός έλεγχος των πιστωτικών ιδρυμάτων, ως προς τις καταθέσεις
Για φορολογικούς και ασφαλιστικούς ελέγχους
Έναντι του οργάνου, που είναι αρμόδιο για την άσκηση ποινικής δίωξης ή τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης ή προανάκρισης ή κύριας ανάκρισης για κακούργημα, εφόσον, απευθύνει ειδικά αιτιολογημένη παραγγελία ή αίτηση ή απόφαση στην Τράπεζα για την παροχή πληροφοριών επί των καταθέσεων.
Έναντι των αρμόδιων δικαστικών αρχών και της Επιτροπής για την νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα.
Όταν η Τράπεζα της Ελλάδος ασκεί έλεγχο σε δηλώσεις προέδρων, διοικητών, διευθυντών και διαχειριστών εκδοτικών επιχειρήσεων, ραδιοφωνικών σταθμών και τηλεοπτικών σταθμών.
Σφράγιση ακάλυπτης επιταγής.
Έναντι του δανειστή που έχε δικαίωμα κατάσχεσης της περιουσίας του δικαιούχου της τραπεζικής κατάθεσης.
Που υφίσταται συναίνεση του υποκειμένου.

Σημειώνεται ότι σε κάθε περίπτωση η επεξεργασία η επεξεργασία των δεδομένων στην οποία προβαίνει η Τράπεζα θα πρέπει να συνάδει με τις γενικές αρχές επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων.

Συμπεράσματα

Από τα ανωτέρω απορρέει ότι το τραπεζικό απόρρητο αποτελεί σημαντικό προσωπικό δεδομένο και ως τέτοιο αναγνωρίζεται και προστατεύεται τόσο από τη νομολογία των δικαστηρίων όσο και από τις σχετικές αποφάσεις των ανεξάρτητων αρχών, οι οποίοι προσπαθούν να σταθμίσουν αφενός την προστασία της εμπορικής πίστης και της ελαχιστοποίησης των κινδύνων από την σύναψη πιστωτικών συμβάσεων με αφερέγγυους πελάτες και αφετέρου να προστατεύσουν τα τραπεζικά δεδομένα και το τραπεζικό απόρρητο.

Μέρος ΙΙ

Τραπεζικό απόρρητο και προσωπικά δεδομένα: Σημεία Σύγκλισης και Απόκλισης

Τα τραπεζικά δεδομένα πλέον διέπονται από ένα αυστηρό παγκοσμιοποιημένο και όχι μόνο ευρωπαϊκό πλαίσιο, που πολλές φορές συγκρούεται με τον Κανονισμό για την προστασία των προσωπικών δεδομένων (GDPR). Συγκεκριμένα, το τραπεζικό απόρρητο και η προστασία προσωπικών δεδομένων αποτελούν ρυθμίσεις, οι οποίες σε πολλά σημεία συγκλίνουν αλλά παράλληλα και σε πολλά αποκλίνουν. Τα σημεία αυτά παρατίθενται συνοπτικά κατωτέρω.

1.2 Σημεία Σύγκλισης

Τα βασικά σημεία σύγκλισης του τραπεζικού απορρήτου και των προσωπικών δεδομένων περιγράφονται συνοπτικά ως κατωτέρω:

Κοινή βάση και των δύο, είναι ο τρόπος διαχείρισης των πληροφοριών που διαθέτουν τα τραπεζικά ιδρύματα. Ορίζουν τα κριτήρια επεξεργασίας τους, θεσπίζουν απαγορεύσεις καταχρηστικής χρήσης τους ενώ ταυτόχρονα θέτουν τα όρια κοινοποίησής τους μέσω διαδικασιών, όχι μόνο σε τρίτα μέρη αλλά και σε υπαλλήλους και όργανα της ίδιας της τράπεζας.
Η υποχρέωση εχεμύθειας από την πλευρά της Τράπεζας και του ανθρώπινου δυναμικού της, αποσκοπεί αφενός στη διαφύλαξη της προσωπικότητας του πελάτη και των θεμελιωδών ελευθεριών του, και αφετέρου στην αποτροπή παράνομης επεξεργασίας και διαρροής προσωπικών δεδομένων του ατόμου, οι οποίες δύναται να θίξουν τόσο την προσωπικότητά του, όσο και την οικονομική του δραστηριότητα.
Και οι δύο ρυθμίσεις υπακούν σε αντίθετη νομοθετική ρύθμιση, στην οποία εμπίπτει η περίπτωση της Τειρεσίας Α.Ε., όπου αποκαλύπτονται οικονομικά δεδομένα.

1.3. Σημεία Απόκλισης

Τα βασικά σημεία απόκλισης – διαφοροποίησης του τραπεζικού απορρήτου και των προσωπικών δεδομένων καταγράφονται ως κατωτέρω:

Η προστασία των προσωπικών δεδομένων αναφέρεται μόνο σε φυσικά πρόσωπα, με αποτέλεσμα να τίθενται εκτός πλαισίου τα νομικά πρόσωπα.
Το τραπεζικό απόρρητο ρυθμίζει το πλαίσιο κοινοποίησης των προσωπικών δεδομένων, όχι όμως και της επεξεργασίας τους, την οποία εν αντιθέσει ορίζει η νομοθεσία.
Το τραπεζικό απόρρητο δεν ρυθμίζει ειδικά το θέμα των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων προβλέποντας αυξημένη προστασία επί της επεξεργασίας και μεταβίβασής τους.

Συμπεράσματα

Το τραπεζικό απόρρητο και η προστασία των τραπεζικών δεδομένων είναι δύο πολύ σημαντικές έννοιες – ρυθμίσεις για τα Τραπεζικά ιδρύματα, καθώς ορίζουν ζητήματα διαχείρισης των πληροφοριών. Στην ουσία, πρόκειται για δύο παράλληλα συστήματα εχεμύθειας, τα οποία, τα υποκείμενα έχουν τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσουν και τα δύο ταυτόχρονα, πάντα υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Εν κατακλείδι, αποτελούν δύο διαφορετικές νομικές βάσεις διεκδίκησης των δικαιωμάτων των υποκειμένων και προστασίας τους από την παράνομη χρήση και μεταβίβαση των δεδομένων.

Δεν θα πρέπει να παραληφθεί το γεγονός ότι, δύνανται να λειτουργούν ταυτόχρονα και συγκεκριμένα, η µία συμπληρωματικά της άλλης, ρυθμίζοντας έτσι τα επιμέρους ζητήματα.

Κλείνοντας την εν λόγω ενότητα, αξίζει να σημειωθεί ότι το τραπεζικό απόρρητο δεν ισχύει πλέον για τους δανειολήπτες που θέλουν να υπαχθούν στις ευεργετικές διατάξεις του Νόμου Κατσέλη (Ν.3869/2010), καθώς και σε όλους τους ηλεκτρονικούς πτωχευτικούς νόμους (4605/2019, 4714/2020, 4745/2020 και 4738/2020).

Συγκεκριμένα με το πολυνομοσχέδιο 4549/2018 που δημοσιεύθηκε την 14/6/2018, δόθηκε η δυνατότητα στις Τράπεζες να ανοίγουν αυτόματα τους Τραπεζικούς λογαριασμούς των οφειλετών, λαμβάνοντας πλήρη γνώση των οικονομικών τους στοιχείων σε Ελλάδα και εξωτερικό. Με αυτόν τον τρόπο, εκτιμάται ότι οι Τράπεζες θα είναι σε θέση να εντοπίζουν αποτελεσματικά τους στρατηγικούς κακοπληρωτές και να τους θέτουν αυτόματα εκτός των ευεργετικών διατάξεων του Νόμου.

Μέρος ΙΙΙ

Κατάσχεση Καταθέσεων

Νομοθεσία

Η κατάσχεση καταθέσεων αποτελεί το πιο γρήγορο και άμεσο μέτρο ικανοποίησης των χρηματικών απαιτήσεων του δανειστή από τον οφειλέτη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανωτέρω αποτελεί η Έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη σύμφωνα με την οποία την τελευταία τριετία πραγματοποιήθηκαν περίπου 4,8Μ κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών κυρίως από το Δημόσιο και τον ΕΦΚΑ.

Η νομοθεσία είναι εκείνη που σηματοδοτεί την πληθώρα των κατασχέσεων καθώς προβλέπεται για το Δημόσιο και τον ΕΦΚΑ η ηλεκτρονική κοινοποίηση κατασχετηρίων προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Οι τράπεζες, με την λήψη μιας τέτοιου είδους ειδοποίησης, προχωρούν σε δέσμευση των ποσών που υπάρχουν στους λογαριασμούς και εν συνεχεία σε ανάληψη αυτών προς απόδοση στον εντολέα.

Παρόλα αυτά η νομοθεσία προσφέρει μέσα προστασίας στον πελάτη. Μάλιστα, το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει για την κατάσχεση εις χείρας τρίτων, διαφέρει ανάλογα με την ιδιότητα του πιστωτή. Έτσι, άλλες διατάξεις ισχύουν για χρέη προς το δημόσιο και άλλες για χρέη προς ιδιώτες. Αναλυτικά:

Οφειλές προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία:

Σύμφωνα με τον Κώδικα Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων, οι απαιτήσεις από μισθούς, συντάξεις και κάθε είδους ασφαλιστικά βοηθήματα που καταβάλλονται περιοδικά, είναι ακατάσχετες μέχρι του ποσού των 1.000€, ενώ για ποσά από 1.000€ έως 1.500€, το δημόσιο μπορεί να κατάσχει το ήμισυ του ποσού που ξεπερνάει τα 1.000€. Δηλαδή, αν ο μισθός ανέρχεται σε 1.500€, το δημόσιο μπορεί να κατάσχει το μισό των 500€, δηλαδή 250€.
Κάθε οφειλέτης δύναται να δηλώσει ηλεκτρονικά ένα λογαριασμό, ατομικό ή κοινό, για τον οποίο ισχύει το ακατάσχετο έως του ποσού των 1.250€.

Οφειλές σε ιδιώτες /τράπεζες:

Σύμφωνα με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, οι μισθοί, οι συντάξεις και οι ασφαλιστικές παροχές, προστατεύονται εξ ολοκλήρου από την κατάσχεση.

Κατάσχεση καταθέσεων και τραπεζικά δεδομένα

Δεδομένων όσων είδαμε και διαβάσαμε στην προηγούμενη ενότητα, εύλογα ανακύπτει το ζήτημα της επαρκούς προστασίας των προσωπικών δεδομένων κατά την κατάσχεση των τραπεζικών καταθέσεων.

Με την επιβολή της κατάσχεσης και την υποχρέωση της τράπεζας για τη δήλωση του άρθρου 985 ΚΠολ∆, συντελείται αρχικά επεξεργασία του προσωπικού δεδομένου της τήρησης τραπεζικού λογαριασμού και του ύψους του, και ένας ευρύτερος κύκλος προσώπων ενημερώνεται για τα συγκεκριμένα προσωπικά δεδομένα του οφειλέτη.

Η επίκληση του ακατάσχετου από τους καταθέτες στο όνομα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, δεν συνάδει σε καμία περίπτωση µε την ελληνική νομοθεσία. Ο νόμος αυτός δεν νομιμοποιεί την ατιμωρησία των καταθετών και την κακόπιστη δράση τους. Άλλωστε, όπως είδαμε και σε προηγούμενη ενότητα, η νομοθεσία επιτρέπει την, χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου, επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων του όταν συντρέχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Εν προκειμένω, οι δανειστές έχουν έννομο συμφέρον να προβούν στην κατάσχεση των τραπεζικών καταθέσεων στο βαθμό που είναι αναγκαία για την ικανοποίηση της αξίωσής τους .

Βέβαια, υπενθυμίζεται ότι η επεξεργασία στην οποία προβαίνει η τράπεζα, θα πρέπει να είναι σύμφωνη µε τις προϋποθέσεις που θέτει ο Νόμος για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Μάλιστα, ο υπεύθυνος επεξεργασίας οφείλει να λαμβάνει τα κατάλληλα οργανωτικά και τεχνικά μέτρα για την ασφάλεια των δεδομένων και την προστασία τους από τυχαία ή αθέμιτη καταστροφή, τυχαία απώλεια, αλλοίωση, απαγορευμένη διάδοση ή πρόσβαση και κάθε άλλη μορφή αθέμιτης επεξεργασίας.

Αυτά τα μέτρα δεν μπορεί να είναι ίδια σε κάθε περίπτωση αλλά, θα πρέπει να εξασφαλίζουν ένα επίπεδο ασφαλείας ανάλογο προς τους κινδύνους που συνεπάγεται η επεξεργασία και η φύση των δεδομένων τα οποία αποτελούν το αντικείμενο της επεξεργασίας.

Η τράπεζα επομένως, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική όταν κοινοποιεί προσωπικά δεδομένα πελατών της και θα πρέπει να το πράττει µόνο ενώπιον των αρμοδίων προς τούτο οργάνων και µόνο στο βαθμό που είναι αναγκαίο.

Επίλογος

Η εισαγωγή της νομοθεσίας για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, µε στόχο την προστασία των πολιτών από την αυτοματοποιημένη επεξεργασία των προσωπικών τους δεδομένων, σταδιακά αρχίζει να αποκτά εφαρμογή σε ολοένα και περισσότερους τομείς της καθημερινής δραστηριότητας. Ένας από αυτούς αποτελεί και η ρύθμιση του τραπεζικού απορρήτου.

Όμως, μία σειρά ζητημάτων ανακύπτουν, όπως η εσωτερική επεξεργασία και ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων που διαθέτουν οι τράπεζες και η μεταβίβασή τους σε τρίτους, που θα ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά σε νομικό επίπεδο, χωρίς τη συνδρομή της νομοθεσίας για την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων.

Όπως άλλωστε καταδείχθηκε και στο πλαίσιο της παρούσας ανάλυσης, η επίκληση της σχετικής νομοθεσίας περιφρουρεί το τραπεζικό απόρρητο αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου του προσδίδει περιεχόμενο επικεντρωμένο στον άνθρωπο και στις ατομικές ελευθερίες, περιορίζοντας έτσι σε κάποιο βαθμό τον έντονο οικονοµικο-πολιτικό προσανατολισμό του.

Κατ’ αυτό τον τρόπο, το υποκείμενο των δικαιωμάτων παύει να αντιμετωπίζεται αποκλειστικά σχεδόν, ως πελάτης της τράπεζας και του αναγνωρίζονται, µε άμεσο πλέον τρόπο, δικαιώματα προστασίας της προσωπικότητάς του. Μερικά από αυτά είναι το δικαίωμα ενημέρωσης, πρόσβασης, αντίρρησης, ασφαλούς επεξεργασίας κ.λ.π.

Πηγές

Αν θέλετε να μάθετε τι είναι το GDPR μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ

Αν θέλετε να μάθετε τι είναι ο Υπεύθυνος Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων / DPO μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ

Rate this post